Agasallo de luz a finais de novembro

Despídese novembro agasallándonos cun día esplendoroso; o pouco frío e a luz de outono tinguen de novo a paisaxe. A cor outonal xa non é soamente parda: a silva vermella, a herba outra volta dun verde primaveral por obra e graza da chuvia e do sol, os subeliños rosados, o peito dos paporrubios... Durante todo o paseo estivo soando a banda sonora dos paporrubios, dos ferreiriños, dos merlos...

Saudamos a corticeira que se cubriu cun lique aveludado para pasar o inverno quentiña; non foi a única, os carballos tamén seguen a moda. As chuvias dos últimos días deixaron a súa pegada no camiño; o pedregullo desapareceu costa abaixo e no seu lugar abriuse unha fenda que nos permite ver a fértil terra negrísima coma o medo.

A nota triste xurdiu ao final do percorrido: unha píntega esmagada no medio do camiño e o son dunha motoserra cortando un vello carballo.

14 de novembro

Sobre as 4 da tarde entre A Escravitude e Padrón Manu logou avistar un novo exemplar que pasamos a contabilizar axiña:

86. Lagarteiro peneireiro (Falco tinnunculus): non hai fotos pero si descrición do animal; tiña a cabeza gris, o corpo marrón, as ás apuntadas, co tamaño semellante ao dunha pomba, o rabo alongado e coa forma de falcón, nun primeiro momento pensou nun peregrino, pero non, a cor marrón arrubiada e a cabeza gris identificárono enseguida... grazas ao gran Rodríguez de la Fuente e a El hombre y la tierra.
Fixo un voo de falcón (áxil e rápido) e pousou enriba dunha póla.

Martiño peixeiro

Empezamos novembro dun xeito fermoso. Logramos ver dous martiños peixeiros, pousados ao sol tranquilamente, deixándose fotografar desde a distancia. Resulta emocionante ver tanta cor brillando á raxeira do sol. A pesar do seu pequeno tamaño é imposible non velo aínda que estea a certa distancia. É o paporrubio real da auga. Primeiro de fronte amosaba unha intensa e rechamante cor laranxa que contrastaba co azul do mar. Nun determinado momento xirouse e o sol intensificou o azul turquesa das súas costas. Subidón de adrenalina. Sacamos moitas fotos pero precisamos un obxectivo máis potente.

O avistamento foi na banda pontevedresa da ría de Arousa, en Carril e en Bamio. En dúas calas semellantes, moi recollidas e na que non hai ninguén paseando por alí. Coa marea baixa chégase pero polo medio do lodo, cunchas e auga. Parecía un bo territorio para pescar. Era entre as 15'30 e as 16'30 dun día sorpresivamente soleado. As calas quedan marcadas na seguinte imaxe:

Na seguinte foto deixamos unha vista da zona onde estaba o martiño; védelo?

1 de novembro

Entre as 15'30 e 16'30 tocou dar un paseo pola ribeira do Ulla, con paradas en Catoira, Bamio e Carril. Avistamos moitas aves xa contabilizadas anteriormente: corvos mariños reais, lavandeiras brancas e reais, lavancos, gaivotas e gaivotóns, martiños peixeiros (incriblemente vimos dous, pousados nunha rocha e nun pau e en dúas zonas distintas), pilriño patiamarelo, garzas reais (pescando unha anguía que tiraba de cando en vez ao chan para rematala) e garzotas comúns de patas amarelas,... toda unha fauna avícola mariña; pero entre ela dúas especies que non viramos este ano:

84. Bico de coral (Estrilda astrid): nas marxes de Carril chamounos a atención unha pelexa entre varios paxaros, a curiosidade de Manu levouno a otear e facer fotos ao chou, en contra da luz do sol. Xa na casa vimos que se trataba dun grupo de bicos de coral.

85. Pato cullerete (Anas clypeata): ollando para unha garza real avistamos detrás dela un par de patos nadando; nuns intres ergueron o voo xunto con outros compañeiros e xa non os volvemos a ver. Non deu tempo a fotos, pero a parte posterior da barriga avermellada chamaba moito a atención, xunto coa cabeza que parecía negra pero logo viuse verde; cando saíron voando percibíronse manchas negras.