Andoriña común

Estas imaxes son un claro exemplo de que as andoriñas aniñan no ámbito urbano (unha vez máis no Barco de Valdeorras). Vese o adulto e as crías entre as tuberías dunha casa. Como se pode ver o niño está feito, ou iso parece, de barro, entre os tubos, e aprécianse as dúas crías alí metidiñas.

Queda claro nas imaxes a seu corido e a longura da cola. Resultan moi doadas de identificar tanto estando quietas como voando, pola súa característa forma de facelo que deixa unha silueta precisa.

O seu nome científico é Hirundo rustica.

De todos é coñecida a identificación da andoriña coa primavera, por ser un paxaro migratorio que nos visita, por toda Galicia, nesta estación do ano e queda durante todo o verán. Coa chegada dos tempos fríos volve para a cálida África. No libro Anacos da nosa cultura, feito polo Equipo de Normalización Lingüística do C P Veleiro do Campo, aparece esta cantiga:

Están todas as carpazas

co lilailo da súa flor.

¡No corazón das rapazas

 nacen cantigas de amor!

Hai leticia verdadeira

nas flores e nas espiñas.

¡Xa chegou a Primavera

no bico das anduriñas!

Tamén hai unha fermosa referencia ás andoriñas no conto "O Pecado" incluído no libro Contos do camiño e da rúa de Ramón Otero Pedrayo:
"A mociña era un verdecer no ermo, un mollo de flores na mesa dun procurador, unha andoriña no patio do cárcere."

Vaia forma de describir que tiña o grande Pedrayo!!!