O monte segue contaxiándose do outono e empeza a empardecer; todo se cobre dunha tranquila cor dourada. Menos mal que a paxarada anima o luscofusco. Os ferreiros seguen de troula choutando de árbore en árbore: vesme ou non me ves? Subeliños, comúns, abelleiros,... ufff!Vólvennos tolos ata que desistimos da foto. Continuamos a ruta. Adiantamos a unha leeeerrrrrmmmmaaaa cachazuda. As pegas marzas seguen coa lea de onte; non cansarán xamais! Unhas pombas foxen a fume de carozo..., andará o falcón polos arredores? Máis ferreiros e paporrubios e ... un gabeador rubindo polo piñeiro, apoiándose no rabo, dá a volta, queda coa cabeza para abaixo, vai por detrás da ponla, a frouma ocúltao... outra foto perdida, agás a dos nosos ollos que o viron facer equilibrios.

Paseo a media tarde. O monte parece tranquilo. Saltóns verdes, azuis,... chocan contra nós; diminutas libélulas xogan ás agachadas, mimetizándose co terreo. Dúas pegas marzas berran entre as árbores, parecen que se insultan con xenreira. Un miñato altivo sobrevóanos facendo circos no aire e afástase silandeiro. En tropel, unha bandada de paxaros cruza o camiño procurando as copas dos piñeiros, semellan xílgaros pero a faísca oculta o seu corido. A corticeira, parsimoniosa, amosa na codia unha ferida nova. E o outono entra, nos fentos, nos carballos, nos cogomelos que abrollan...

21 de setembro

Coa entrada do outono avistamos un falcón peregrino. Xa onte nos pareceu que era o que asustara a unhas pombas, pero hoxe pasou por riba de nós como un avión caza: rápido, áxil. Cazado o noso particular caza:

82. Falcón peregrino (Falco peregrinus). Non deu tempo a moitas fotos, pero Manu conseguiu tirar algunha pouco clarificadora. De todos xeitos aquí a deixamos. Pasou cinxíndose ás irregularidades do terreo: sorteando árbores, a uns catro metros de altura do chan. O máis emocionante é comprobar que hai entre nós este tipo de ave rapaz.

Avelaionas cantareiras

Onte pola noite, ás 11 máis ou menos, asistimos a un espectáculo sonoro engaiolante. Oímos un coro de avelaionas. Había tres ou catro, unha delas unha cría, situadas en tres lugares distintos moi preto da casa. Unha cantaba e as outras contestaban. A sorpresa foi cando albiscamos unha sobrevoando o noso tellado para pousar no poste de teléfono. Manu procurou tirar unha foto, pero eramos conscientes da dificultade: falta de luz e oído lixeirísimo da ave. A foto sacouse pero só se ve un vulto. Axiña fuxiu de novo cara ao monte. Eu gravei no teléfono o concerto nocturno.

Xosé Miranda no seu libro Morning Star, fala do son da avelaiona:  "Laiaba a avelaiona e alguén petaba na porta da taberna". E realmente así é o seu canto, como un lamento no medio da noite.

2 de setembro

Sorpresivamente, durante un paseo á hora de máis calor do día de máis calor deste irregular verán, Manu tropezou cun pilro en Ribas de Sil, a sorpresa impediulle sacar unha foto, pero viuno ben: pico lixeiramente curvo, cor grisácea apardazada, algo menor ca un merlo, a franxa das ás e a parte traseira brancas. Pola descrición e pola localización deducimos que se trata dun pilro cubranco, lonxe da costa pero si con presenza nesta zona. Así que, cazado:

81. Pilro cubranco (Calidris ferruginea); vista ás 14'30 no río Sil, que baixaba con pouca auga, ao final da zona de san Clodio, nun lugar onde o río forma unha curva. Alí, á sombra duns loureiros, castaños e carballos, estaba entre as pedras xa coa plumaxe invernal escapando da asfixiante calor. Imaxinamos que o nome científico procede da cor que ten no verán.

Gabitas voando

Pouco hai que dicir desta imaxe. Unha bandada de gabitas sobrevoando o areal de Corrubedo. É imposible non ver o pico vemello entre as plumas negras e brancas.

Vímolas tamén a comezos de xullo en Pontedeume.

31 de agosto

A praia Ladeira déixanos bastantes avistamentos; moitos deles complicados de identificar pola distanza e o cambio de plumaxe, pero ás veces non hai dúbida ningunha, coma neste novo caso; entre píllaras, gaivotas, gabitas e algún que outro bilurico ou mazarico, atopamos unhas píllaras riscadas; así que chegamos aos 80 avistamentos:

80. Píllara riscada (Arenaria interpres); desta si logramos sacar varias fotos, como mostra a que publicamos dunha parella que amosan a plumaxe unha máis de inverno e outra máis de verán.

15 de agosto

Esquecímonos de publicala pero o 15 de agosto pola tarde na praia en Corrubedo, avistamos a píllara dourada europea. Despois dun longo paseo que nos levou desde a praia Ladeira ata a do Vilar, e cando xa estabamos marchando, atopamos cuns avistadores de paxaros e non puidemos resistir a tentación de falar con eles. Foron moi amables e encantadores, mesmo nos deixaron mirar polos seus teleobxectivos; vimos así vellas coñecidas, como as gabitas, pero tamén unha nova píllara, a dourada europea. Un novo avistamento grazas a outros amantes dos paxaros!!! E aínda que tarde non deixamos de contabilizala.

79. Píllara dourada europea (Pluvialis apricaria). Iso si, vímola pero non puidemos fotografala!