Paseo a media tarde. O monte parece tranquilo. Saltóns verdes, azuis,... chocan contra nós; diminutas libélulas xogan ás agachadas, mimetizándose co terreo. Dúas pegas marzas berran entre as árbores, parecen que se insultan con xenreira. Un miñato altivo sobrevóanos facendo circos no aire e afástase silandeiro. En tropel, unha bandada de paxaros cruza o camiño procurando as copas dos piñeiros, semellan xílgaros pero a faísca oculta o seu corido. A corticeira, parsimoniosa, amosa na codia unha ferida nova. E o outono entra, nos fentos, nos carballos, nos cogomelos que abrollan...