Esta mañá sobrevoounos un miñato, reclamando a nosa atención a base de berros estridentes. Un exemplar fermoso, grande, dominador. Voaba con calma, lentamente, facendo pequenos círculos ao comezo ata afastarse de nós. Gozaba do soliño desta primavera en pleno inverno.
A pesar de estar en movemento Manu logrou estas fotos nas que se aprecian ata as coxas do animal. Na entrada chámolle miñoto porque así é como se coñece por estes lares.
Ningún comentario:
Publicar un comentario