Tamén avistamos garzas reais; había alomenos tres, tranquilas, nun dos illotes do río.
Tamén corvos mariños; un deles fixo un tremendo ruído batendo as súas ás na auga, cremos que para espantar unha garza real que fuxía diante del, como se pode ver na foto:
De Catoira liscamos cara a Bamio, a unha pequena praia na entrada, xunto o mar pequeno. Ao chegar alí quedamos coa boca aberta: a paisaxe era tan fermosa que fixo que Rita exclamase:"O que se perden os que viven en Madrid". Aquí queda unha das fotos que sacou Rita, non me digades que non ten bo ollo!
Esta primeira parada en Bamio deixounos unhas preciosas fotos, tamén na retina, un pilro voando que non logramos identificar e un grupo indefinido de patos nadando no medio da ría. Como a marea estaba alta non puidemos pasear moito así que botamos a andar (en realidade fumos en coche) cara á praia que está ao lado do camping de Bamio.
Fixémolo en boa hora pois o luscofusco era espectacular. Como dicía Rita, a nosa paisaxe é tan fermosa coma calquera outra e mesmo máis.
O mellor foi que naquel solpor rosa, laranxa, verde, etc. recortábase a silueta de dous cullereiros, co seu gran pico.
Aquí quedan outras fotos do atardecer sacadas por Rita:
Ningún comentario:
Publicar un comentario