Paseo a carón do noso Ulla

Quedamos de novo na casa para dar o paseo de hoxe, nunha tarde cuberta aínda que veces quecía o sol. O paseo fluvial de Catoira ten certo engado, hai recunchos magníficos dos que parece que vai saír un "pequeno" pero letal dinosauro. Menos mal que non foi iso o que nos saíu ao paso, senón moita paxarada e algún réptil. Unhas das primeiras en saudar foi unha lavandeira real, que enriba dunha árbore cantou e posou con toda naturalidade:

Véselle ben a cor amarela en case toda a parte inferior, cunha mancha branca no papo. Pero axiña atopamos cun pardal común, tamén tranquilo enriba dun fento.

Vese que a esa hora pasaba pouca xente pois os paxaros estaban máis repousados do habitual. Entrementres avistamos un chasco, uns subeliños e algunha que outra libeliña, ata que un cantar moi próximo entre os xuncos nos fixo parar e esperar. E localizámolo. Era un carrizo, pequeno pero cuns grandes pulmóns cantareiros.

Xunto á telleira sobrevoáronnos tres miñatos e unha bandada de andoriñas de cu branco. Xa de volta foi un lavanco real o que pasou a fume de carozo sobre as nosas cabezas. Na nosa antiga praia, Portechán, tivemos que facer unha parada de rigor ante un reclamo que, xurariamos, era dunha galiñola negra común. Por máis que esperamos non a demos visto, pero cantar, si que cantaba.