Esta mañá abrín a xanela do cuarto. Entrou un fresco outonal que aliviou as miñas calores. Entre as nubes víase o ceo clarexando en azul. Por un oído a voz un miñato lembraba que era hora de almorzar. Polo outro, un rumor afastado de coches poñía o día en marcha. Foron uns minutos fermosos, coa conciencia espertando en min.
O resto do día non superou este intre.
Quizais empece a valorar o detalle nimio. Quizais estea freando a mente. Quizais só sexan casualidades ou non pero rodéame o que quero.
Fago un encrucillado. Nome de muller. O de mamá. Sinónimo de tostado. O apelido de papá.
Viñeron ambos ao papel, ao lecer, á casualidade, ao meu mundo leve e amable. E fálolles. E doulles as boas noites e os bos días. Algún día esquecerei.
Algún día abrirei e pecharei as contras en silencio.
Ningún comentario:
Publicar un comentario