Hai uns meses da trabe do soportal caeu un niño de rabirrubio. Tiña un so único ovo dentro. Ovo que non medrou. Un dos nove gatos deu conta del. E o rabirrubio non volveu. Por sorte o monte está cheo de crías de paxaro que nos visitan para que gocemos do seu canto e o seu xogo.
Este ano xuntáronse o 1 e o 9. O primeiro e o derradeiro. O inicio e a fin da serie. E sentaron os dous fronte a fronte de forma casual por non dicir máxica. O avó fixo 91 e a neta 19. O vello e a moza. Home e muller. Tradición e modernidade. Dúas formas ben diferentes de ver a vida.
Celebramos o aniversario de papá. 91 anos. Dúas cifras importantes. Durante a comida de celebración el, o maior de todos, ocupou unha cabeceira da mesa. A outra ocupouna Rita, á neta máis nova, de 19 anos. As dúas cifras. Mamá durmía na cama mentres papá sopraba as velas. Fóra ventaba e arroiaba. Viámolo desde dentro, polas portas de cristal. Co vento bailaba un lixo alaranxado que fixo que todos o procurásemos. Non podiamos imaxinar que era. A neta científica, Inés, saíu a investigar. Unha minúscula gota de resina descolgada da trabe enganchou no fío dunha arañeira. Misterio das casualidades. Apenas unha gota laranxa concentrou en nós toda a atención por un momento.
Axiña volvemos aos 91 anos. Unha longa vida e, sobre todo, a sabedoría de que non queda moita máis. 19 anos en fronte. Papá fronte a Rita e a torta de caramelo coas velas acendidas no medio. Segundo o lugar desde onde se mirase eran 19 os anos ou 91. Papá asinaría un pacto para volver atrás, aos 19 a pesar das penalidades sufridas. Inicio e remate, as dúas idades maduras e conscientes, sabedoras dos desexos. A responsabilidade do que vai vir fronte á derrota. O fío que os une é de sangue e ansias, de poder e aventura.
Ningún comentario:
Publicar un comentario