Disfraceime de hippie. Flores, cores, paz e amor. Está ben desdobrarse e sacar á luz o meu outro "eu" por unhas horas. E digo outro eu porque sempre quixen ser hippie no verán, e todo o que iso conleva: despreocupación, relaxación, amor...
Téñome disfrazado de todo: choqueiro, meiga, cazabolboretas despistada, geisha... É un xogo de rol encantador, pois son personaxes alleos, que non forman parte de min e nos que non me recoñezo. Pero... o de hippie é o mellor de todos pola identificación coa súa filosofía etérea e a procura da paz, mundial e persoal.
Procurarei seguila este verán. Quizais comece na primavera.
Ningún comentario:
Publicar un comentario