Na fronteira

Branco

nas lousas que me arredan.

Non é neve nin flores

nin o reflexo da lúa chea.

Semella merda de gaivota

sementada desde o ceo sobre min.

Branco

nas presenzas que andan cara ao horizonte,

no leito amable do soño.

Negro escintilante

na estela dos meus zapatos emporcallados.

E se dou a volta? 

E se...

           ...navego pola lameira cos ollos abertos

afastando algas e cisnes

acariñando o vento que ferve o meu sangue?

Sinto o frío nos dedos ardentes. Aperto

os dentes para rosmar a vida.

Fuxo engurrada.

E volvo do revés, coa pel por dentro

e as vísceras saíndo polos pulsos

como sangue que sobra.