A morte non foi negra nin dramática. Chegou na mañá soleada, entrou polas xanelas abertas coa brisa cálida que anegaba o cuarto. Recibiuna entre bicos e amor. E foise aos poucos. Embarcou na súa gamela, Pequena, e baixou polo Ulla na procura das aventuras xuvenís.
Quedamos orfos pero cheos de serenidade e paz.
Entre a luz e a dozura, estivo a frescura da horta e as bágoas da despedida.
Precioso, certo pero tan doloroso!!!!!
ResponderEliminar