Sabíao. Aguillooume polo abandono pero non é rancorosa. Floreceu con rosas recendosas. Veu a roseira a calmarme, a lembrarme a primavera no tórrido verán. A demostrarme que o coidado trae recompensas, visuais e olfactivas neste caso. Vou ben agasallada. Non teño queixas. Intento relaxarme deitada fronte a ela. Os ollos péchanse adormecidos. Ábrensenme so un chis para termar da realidade.
Ningún comentario:
Publicar un comentario